
Beschouwen we inclusiviteit als een van onze kernwaarden?
Foto door Matt Seymour op Unsplash
Foto door SiimLukka op Unsplash
Als we na COVID-19 echt serieus zijn over het creëren van een nieuw normaal dat echt inclusief en divers is?
Foto door SiimLukka op Unsplash
Een voorbeeld van kortzichtige maatstaven op een ander gebied is dat de vakbondsbeweging in het VK in ieder geval meende duurzaamheid te steunen door de bouw van nieuwe kerncentrales goed te keuren. In de veronderstelling dat het een koolstofvrije energie was die banen creëerde. Maar die banen zijn pas in grote aantallen in de bouwfase; dus wat kost de samenleving achteraf aan WW-uitkeringen?… Duurzaam denk ik niet.
Of kopiëren we een eerder initiatief van de Britse regering voor het verbreden van snelwegen/snelwegen (waarvan ik sommige had aangelegd wat nu 30-40 jaar geleden is in de valse veronderstelling dat het geen voorbijgaande landschappen waren) alleen omwille van een korte termijn baan creatie? Zonder rekening te houden met de langetermijngevolgen van de vervoersinfrastructuur.

Naarmate we op weg zijn naar een meer empathische samenleving, kan het schrijnend zijn om onderzoeksresultaten te observeren in het rapport "High Resolution Leadership" van DDI (Development Dimensions International) uit 2016. Waarin Empathy bovenaan de lijst staat als de kritische drijfveer van de algehele prestaties. Het merkte op dat 'slechts 40% van de leiders in de frontlinie bekwaam of sterk is in empathie' en dat 'Europese leiders van nature minder empathisch zijn en kunnen bezwijken voor silo's' met betrekking tot het creëren van samenwerkende en gediversifieerde netwerken.
Foto door Barthelemy de Mazenod op Unsplash
Verwijzend naar mijn eerdere observaties van de beschermheilige en de underdog, samen met een inclusieve en diverse dierenopvangsector. We zouden er verstandig aan doen verschillende voorbeelden van symbiotische relaties te observeren.
• Mutualisme: symbionten profiteren van elkaar
• Commensalisme: de ene symbiont profiteert zonder de andere te schaden
• Parasitisme: de ene soort gedijt bij het veroorzaken van de andere schade
• Amenalisme: competitie, één soort komt als winnaar uit de bus
• Antibiose: het ene organisme wordt gedood door de chemische afscheiding van het andere
• Synnecrose: interactie is nadelig voor beide organismen.
Ik vertrouw erop dat dit artikel het voortdurende gesprek rond Inclusiviteit & Diversiteit zal stimuleren en daarmee de disruptors hoop zal geven dat we niet aan een vooropgezet paradigma hoeven te voldoen om inclusief te kunnen participeren.
Een opmerking achterlaten